Godsdienst is alom tegenwoordig in Jamaica - overal dringt het binnen, in de academische debatten, de plechtigheden, het bedrijfsleven en het politieke leven. Jamaica is een overwegend christelijk land, met grote groepen van Baptisten, Anglicanen en rooms-katholieken. Andere godsdiensten, zoals de Islam en het Jodendom zijn ook vertegenwoordigd op kleine schaal, en versterken nog de diversiteit van hun nationale erfgoed.

 

Het Guinness Book of Records registreerde Jamaica kerk5als het land met de meeste kerken per vierkante kilometer. Jamaica kent ruime en gevarieerde religieuze overtuigingen; religie is de morele vezel van de natie, en de meeste Jamaicanen houden vast aan iets - een geloof in een hogere macht en in de menselijke sterfte. Veel Jamaicanen besteden een groot deel van hun opleidingsjaren in de kerk, samengedrukt op de kerkbanken met hun ouders, broers, zussen en grootouders, en worden zo (minstens) een gezond respect voor het geloof ingeboezemd.

 

Op de zondagochtend kunt u de invloed van de verschillende aspecten van het Jamaicaans religieus erfgoed in levende lijve ervaren. Op bijeenkomsten in kerken die steeds een Europees karakter hebben, vindt u mannen met vilten hoeden, gestreken hemden en donkere kostuums en gepolijste schoenen die de stralen van de ochtendzon weerspiegelen. De vrouwen versieren zich in kleurrijke jurken; hun biezen en franjes vol van het werk van de lokale naaisters.

 

In de landelijke gebieden is de invloed van hun Afrikaanse erfgoed merkbaar aanwezig in de ‘Herlevingsekten’. Leden gekleed in witte gewaden, het hoofd verpakt in blauw, rood, wit of groen, zingen en bewegen op het ritme van trommels en tamboerijnen. De muziek is bijna hypnotiserend, zet aan tot ronddraaiende heupbewegingen op de constante ritmes; een individuele vorm van zelfuitdrukking met de geest afgestemd op de geluiden die enkel elk individu kan horen.

 

Jamaica’s geschiedenisrijkekerk3 verleden en culturele mengelmoes heeft ook geleid tot de opkomst van religieuze vormen als Rastafari en Pocomania (Pukkumina). Deze zijn in de traditionele religieuze kringen grotendeels als voertuigen van de opstand in de koloniale tijd beschouwd, tegen de status quo. De Pocomania "banden" graviteren in de richting van de heilige of "gesloten" grond aangeduid met bamboestokken versierd met witte vlaggen, drankoffers aangeboden aan de goden, onder de leiding van de "Herder" of "Moeder". Uitgebreide ceremonies en feesten bestaande uit tafels of "altaren" beladen met fruit, zoete broodjes, gemalen voedsel en gekleurde kaarsen, worden vaak gehouden bij dankbetuigingen of als middel om zegeningen in de vorm van bescherming, genezing of vernieuwing aan te vragen.

 

Over het gehele eiland vindt men ook gemeenschappen van Rastafarians. Die broederschappen kunnen worden geïdentificeerd door hun vloeiende ceremoniële gewaden, hoofddoeken, tams en staven gegarneerd met het rood, groen en goud van de Ethiopische vlag. Deze kleuren, een uitwendige uitdrukking van hun identiteit, worden gedragen uit eerbied voor het moederland. De Rastas trommelen en zingen om hun band te vernieuwen met Ras Tafari (keizer Haile Selassie van Ethiopië), met een aangrijpende boodschap van repatriëring altijd aanwezig op hun lippen.

 

Hoewel veel zuivere vormen van grote religies op het eiland nog steeds aanwezig zijn, is Jamaica is ook de bakermat van een mengeling van Afrikaanse en Europese invloeden. Bezoekers zijn vaak verbaasd bij het vinden van de taaie Methodist Church op wandelafstand van de Kerk van Jezus Christus van Nazareth van de Eerste Geborene van de Maagd Maria, en in de nabijheid van de Afrikaanse Methodist Episcopal Church, die alle drie dezelfde Bijbel gebruiken, maar met verschillende interpretaties en fysieke uitingen van aanbidding in de ceremonieën.

 

Wanneer u hier bent, bidt mee met de Jamaicanen. Of u nu Katholiek, Islamitisch, Joods of Rasta bent, ongeacht uw religieuze overtuiging, er zal voor u altijd een plaats zijn om in Jamaica te celebreren.